Vis is wat de klok slaat. Elke morgen, al minstens 15 jaar, begint de dag er mee. Zij heeft een visverwerkingsbedrijf.
De laatste tijd houdt ze niet meer op met praten: ze gulpt over. Verhalen over lopen over straat, het riool, minutieuze verhandelingen over angst, ramen zemen, Jezus, cappuccino-apparaten en veel water.
De vrouw heeft een fascinatie voor geluiden om haar heen, deze fungeren als associatieve springplank. De piep van een achteruitrijdende vrachtwagen mondt bijvoorbeeld uit in een relaas over fietsen met volle fietstassen en gevaar voor eigen leven.
Haar kompanen krijgen schoon genoeg van haar en haar verhalen. Ze werkt niet meer. Ze dwingen haar tot een uiterste bekentenis. Schuld aan de dood van een klein meisje: haar dochter.
| Lucy Legeland René Postma Bert Pfeiffer Marieke de Jong Jeroen van Terheijden Irene Kriek Jolan van de Waeter DEBOKOFHETLOKET |
concept, stem contrabas trombone toneelbeeld techniek eindregie productie vormgeving |
Enthousiaste reacties van toeschouwers:
Ademloos heb ik zitten kijken, ongelooflijk…
Ik heb stil drie kwartier gehuild en ik heb heel hard gelachen…
Het indrukwekkendste wat ik de afgelopen vijf jaar gezien heb…
Die stem is weergaloos…
De combinatie van contrabas en trombone en stem is uniek…
De pers onthaalt Zam en Peer met open armen:
De Gelderlander
Legeland integer, heftig en ijzingwekkend
“Legeland kent de kracht van het detail…Lucy Legeland spreekt en vooral zingt, een bijzondere taal…De hele voorstelling blijft ze onvoorspelbaar in haar teksten. Ze roept verrassende associaties op, gaat met gevoelens op de loop, zingt met vaste stem aparte melodieën en schroomt niet om zich bloot te geven.”
Stentor
“Legeland is expressief en interessant… haar bijzondere stem verdient het zeker gehoord te worden… Legelands tekening van haar werkelijkheid is meer… ze brengt wat ze wil communiceren dicht op de huid… haar lichaam toont een absurdistisch laagje.”